"Je was mijn beste vriend, ik hou van je"
Het waren de laatste woorden die hij schreef, voor hij minuten later een einde aan zijn leven maakte.
Deze vriend, ik noem hem Richard maar dit is niet zijn echte naam, maakte een einde aan zijn leven omdat zijn vader hem niet kon zien zoals hij was.
De streng gelovige vader wilde de homoseksualiteit van zijn zoon niet erkennen en hij liet zijn vuisten zijn emoties vertalen.
Toen Richard, de avond voor zijn dood, bebloed en geknakt bij een vriend aanbelde, veranderde hij van rots in de branding in een eenzame eik op een grote zandvlakte. Hij besloot de volgende ochtend het leven los te laten.
Veertien later schreef ik het verhaal van Richard op en publiceerde deze. De reacties hierop waren over het algemeen geschokt.
Echter waren een aantal reacties voor mij nog schokkender. Het gebeurde nog steeds.
Jongeren die niet worden gezien door ouders.
Verhalen van mensen die een einde aan hun leven maken.
Verhalen van angst en onwetendheid van ouders.
Ik wilde dat ouders hun kinderen gingen zien,
maar ook dat kinderen hun ouders gingen zien.
Het zaadje werd geplant voor een project om het gesprek op gang te brengen over seksuele oriëntatie en genderdiversiteit binnen geloofsgemeenschappen.
Toen mij werd gevraagd hoe ik mijn project wilde noemen, was daar gelijk ZIEN.
Ik wilde dat ouders hun kinderen gingen zien, maar ook dat kinderen hun ouders gingen zien.
En dat kon naar mijn inzicht alleen door met elkaar te praten en het gesprek over deze onderwerpen juist te voeren in plaats van stil te zwijgen of misschien zelfs gewelddadig het zwijgen op te leggen.
Sneller dan verwacht stond het project als een huis en werd ik door verschillende kerken benaderd.
Ik genoot van de gesprekken die eruit voortvloeiden. Ik sprak veel mensen vanuit de gemeenschappen, maar ook veel predikanten.
Door de vele verhalen die ik de laatste jaren naar me toe heb gekregen, weet ik dat een probleemloze coming-out voor veel mensen niet zo vanzelfsprekend is.
Die verhalen vertellen is iets wat soms veel boosheid opwekt, maar de andere kant is dat je voor mensen een deur op een kier zet.
Een deur van hoop.
De hoop om ooit geZIEN te worden.
*
Heb jij suïcidale gedachten en zoek je hulp. https://www.113.nl/
Floor Brands
Columnist, hoofdredacteur, initiatiefnemer van ZIEN.
Samen met vrouw en drie kinderen woont ze in het hoge noorden.
Na een aantal jaren voor een ander platform te hebben gewerkt, begon ze eind augustus met ZIEN en hoopt ze een stukje bewustwording te creëren.
Reactie plaatsen
Reacties