Ook met een beperking
De startlijn was een mengelmoes van geluiden en energie. Terwijl de omroeper aankondigde dat we een minuut voorsprong kregen, zag ik naast ons twee frame runners klaarstaan. Het leek me een uitdaging voor hen om tussen de menigte te starten, vooral gezien de ruimte die hun frames vereisten in de scherpe bochten. Die frames waren indrukwekkende apparaten, ontworpen om vrijheid en snelheid te bieden aan hun gebruikers.
"Hebben ze eigenlijk door dat jij de Nederlands Kampioen Running Blind bent?" appte mijn buddy, toen hij hoorde dat we een minuut eerder mochten starten. Dit zou mijn eerste loopwedstrijd zijn sinds mijn deelname aan de Marathon van Rotterdam, en na een maand van hersteltrainingen voelde ik me zowel opgewonden als nerveus. Danny, mijn trouwe loopbuddy, en ik hadden afgesproken een tempo van tussen de 4:30 en 4:40 per kilometer aan te houden - een ambitieuze snelheid van ongeveer dertien kilometer per uur.
Deze race was extra bijzonder omdat het een sponsorloop was voor het goede doel: het Sofia Kinderziekenhuis. De gedachte dat we bijdroegen aan een goed doel gaf ons extra motivatie.
We wisten de organisatie ervan te overtuigen dat ook de frame runners een voorsprong verdienden, en onder luid gejuich zetten Danny en ik ons met een vliegende start af. Mijn hart bonsde van opwinding en een vleugje angst. Al snel merkte ik dat we te snel van start waren gegaan en moesten we het tempo binnen de eerste kilometer al wat laten zakken.
We werden slechts drie keer ingehaald, waaronder door de twee frame runners. Een van hen deed mee aan de vijf kilometer, en dus konden Danny en ik ons stilletjes uitroepen tot de derde plaats op de tien kilometer. Hoewel er geen officiële tijdregistratie was, voelde het als een persoonlijke overwinning.
Wat deze race echt bijzonder maakte, was niet de snelheid of de positie, maar de zichtbaarheid en erkenning van sporters met een beperking. De drie deelnemers met een beperking die voorop bleven, bewezen maar weer dat zij niet onderschat moeten worden. Deze ervaring liet me opnieuw inzien hoe krachtig sport kan zijn in het overwinnen van obstakels en het tonen van ware kracht.
*
Lowie van Eck
Lowie jaagt ondanks zijn visuele beperking zijn dromen achterna. Uitdagingen zoals een marathon lopen of de hoogste berg van Noord-Afrika beklimmen gaat hij niet uit de weg.
Toch ervaart hij moeilijkheden bij situaties die voor een ziende erg vanzelfsprekend zijn.
Reactie plaatsen
Reacties
Je bent een krachtpatser! Succes verder!!
Knap gedaan. Jouw doorzettingsvermogen is een inspiratie voor heel velen, met en zonder beperking!