Interview | Ricky Sheridan

Onlangs plaatsten we al de release van de nummers die bij de korte film ‘Things I Would Tell Mij Dad’ horen van Ricky Sheridan. Vanaf januari gaat hij verschillende theaters en filmhuizen in om deze nummers ook live te zingen en de film te laten zien. Herkenbaarheid was iets wat gelijk bij mij naar boven kwam toen ik de film en de nummers mocht kijken en beluisteren.

tekst: Floor
Foto's: Konrad Sachadel


Ik heb de film een paar keer bekeken voor we dit gesprek ingingen en eigenlijk de vraag die me bezighield, wat had je je vader nog willen vertellen?
Het zit hem in zulke kleine dagelijkse dingen die ik nog met hem had willen delen. Wat ik op een dag heb gedaan, maar ook dingen over wat ik nu doe, m’n muziek, film of voorstellingen. Vooral nieuwsgierig naar zijn reactie of mening. Ik stond na zijn overlijden al vrij snel weer op het toneel en zag toen in gedachte vaak die lege stoel. Dat maakte het wel pittig. Maar ik mis hem vooral bij grote overwinningen zoals mijn afstuderen of simpelweg verjaardagen.

Je vader is in 2017 overleden, was dat plotseling?
Ja hij is in de zomer van 2017 overleden bij een motorongeluk. Dat maakte het heel pittig, omdat we geen afscheid hebben kunnen nemen. Daar gaat het eerste nummer, Homesick To You, ook over. Dat ik in de ochtend nog niet wist hoe heftig die dag zou verlopen. Het is een ruk uit je leven, en er zijn op dat moment geen verzachtende omstandigheden.

Halverwege komt jouw jonge ik jou troosten, wat zou je aan je jonge ik willen vertellen? Over je vader bijvoorbeeld, of hoe je nu in het leven staat.
Als ik terugdenk aan die jonge ik, dan denk ik aan een hele kwetsbare jongen. Ik denk dat die jongen heel erg de bevestiging nodig heeft dat het wel goed komt. Dat zou ik wel tegen hem willen zeggen. Dat ik hem zou beschermen. Die scène gaat daar eigenlijk over. Je kwetsbaar op durven stellen en je laten troosten. Hij geeft eindelijk hardop toe dat zijn vader er niet meer is en breekt dan, waardoor hij zichzelf de ruimte geeft en zijn jongere ik hem komt troosten.

Hoe had je als je jongere ik gereageerd als je zou weten wat je nu weet?
Ik denk dat hij heel erg zou schrikken, vooral de gedachte van wat er allemaal gaat komen. Maar denk dat hij uiteindelijk trots zou zijn op hoe hij zich er doorheen zou slaan.

Hoe reageerde je moeder op de film, het moet toch voor haar ook heel herkenbaar zijn allemaal.
Die reageerde heel erg mooi. Ze zei dat dit het mooiste is geweest wat ik heb gemaakt en heel erg trots is. Ik was erg blij met haar reactie hierin.
Ze heeft wel de film natuurlijk al eerder gezien dan op de première, ik wilde haar wat meer voorbereiden hierop. En dat heb ik ook met mijn zus en mijn nicht gedaan. Ik vond het heel speciaal om zo met hun te kunnen delen. We zaten na die tijd samen te huilen op de bank. Dat raakt mij heel erg. Warme en mooie reacties op het gedeelde verlies.

Het rouwproces is best universeel. Hoe je ermee omgaat is anders. Dat maakt het heel herkenbaar voor veel mensen denk ik.
Laatst vroeg iemand ook voor welke leeftijd het is, maar dat vond ik heel lastig, juist omdat iedereen er vroeg of laat mee te maken krijgt. De doelgroep is vooral iedereen. Ik wilde in de film meerdere perspectieven maken. In dit geval diegene die het overkomt en diegene die heel dicht naast diegene staat. En beide perspectieven zijn heel erg herkenbaar voor iedereen.

Durfden je moeder, zus en nicht kritisch te zijn?
Als ze iets niet goed zouden vinden zouden ze het zeggen, daar ben ik niet bang voor. Mijn zus heeft een heel muzikaal oor en van haar weet ik dat ze met een heel goed onderbouwde mening komt. Mijn nicht kan ik aan haar gezicht zien of ze het wel leuk vindt of niet, dus daar zijn ze allemaal transparant in.

Wel leuk om te vertellen. De locaties van de nummers wisselen steeds. Eerst in het bos, dan op het dak en het laatste nummer in het theater. Daar hebben we specifiek over nagedacht. We wilden eigenlijk het proces laten zien wat ik heb doorgemaakt.
Het bos staat voor je verloren voelen en niet wetend wat te doen. Het begin van het rouwproces, je verloren voelen in het grote bos.
Dat nummer op het dak, waar het meer gaat over vrijheid en overzicht dat je de levenslust weer een beetje terug hebt gevonden
En het nummer in het theater, dat is een beetje wat ik nu heb gedaan. Van de pijn en het verloren voelen uiteindelijk weer terugkrabbelen naar het toneel om mensen te inspireren.
Ik had het er niet meteen uitgehaald, maar nu je het zo zegt ja.
Dat zeggen meer mensen inderdaad en dat hoeft ook niet. Het is meer dat het mee sluimert in het kijken.
Ik vond het eigenlijk te kort.
Hahaha dat hoor ik vaker, wellicht in een volgend project.

Wat zou je eventueel als volgend project willen doen?
Ik zou heel graag meer willen hebben over de jonge queer jongen in een heteronormatieve wereld. Wat dat met je doet. Ik heb daar wel veel over te zeggen, heb nummers erover geschreven dus dat spookt wel wat door mijn hoofd.
Van mijn vaders kant heb ik mijn Indonesische roots, een project over waar ik vandaan kom en mijn cultuur lijkt mij heel gaaf. Het lijkt me tof om daarin ook iets muzikaals te doen met Indonesische invloeden.

Vind alle informatie op de site van Ricky

Reactie plaatsen

Reacties

Marja
een maand geleden

Wat ontzettend mooi verwoord allemaal.
Je kan trots op je zelf zijn.
Kijk er naar uit dat de film uit komt.

Ditta
16 dagen geleden

Hoi Ricky, super mooi gezegd. De film was prachtig.