Column | Hotdogs, cappuccino en anti-homowet

Wat zullen ze denken..

 

Mijn dochter van twaalf loopt in pyjama, met een omgeslagen fleecedeken, de deur uit, de regen in. Ze wil hotdogs. Nu.

Ach, wat kan het ook schelen wat anderen daarvan denken? We wonen in Nederland, Tynaarlo, Drenthe. De vrijheid die we hier (nog) hebben is niet overal ter wereld vanzelfsprekend. Wat ze in deze wereldstad niet weten is dat vorig jaar in Oeganda een wet is ondertekend die elke vorm van homoseksualiteit en transgenderidentiteit verbiedt en kan bestraffen met de dood. Een wet die ruimte biedt aan burgers om eigenhandig te ‘handhaven’.

Hijgend van het rennen stormt ze weer naar binnen. Haar natte lange haren plakken tegen haar gezicht. Ik ben dankbaar dat mijn dochter daar niet hoeft op te groeien.

Wat zal de Oegandese Safia denken over mij? Ik heb weleens cappuccino gedronken met haar in het AZC hier op de hoek van de straat waar zij woont. Ze is altijd gekleed in een kleurige sarong en met haar is het dolle pret.

Het is trouwens alweer een tijd geleden dat ik haar gesproken heb. Wat zal ze denken? Dat ik geen cappuccino meer kom drinken omdat ik, in tegenstelling tot haar, wel vrijwillig in Tynaarlo woon? De PVV is hier groter dan het landelijk gemiddelde. En dat merkt zij op straat. Als lesbische vrouw ben ik geen Wilders stemmer, dat snapt Safia toch ook wel? Of denk ik dat ze denkt dat ik Wilders stem omdat ik haar diep van binnen vereenzelvig met de anti homo wet in haar land? Wat je denkt dat een ander over je denkt, denk je zelf. Mensen beoordelen zonder dat we ze kennen. We doen het allemaal. Ik ook. Maar het is 2024!

Zij werd gedwongen om samen met haar zoon haar land te ontvluchten, ondanks dat ze zijn homoseksualiteit veroordeelde. Ik werd om mijn eigen seksualiteit veroordeeld, en ontvluchtte daarom ooit mijn huwelijk. Zij het zonder doodsangst.

Inmiddels aan de hotdogs met mijn dochter, besef ik dat Tynaarlo vrijheid betekent. Safia’s nationaliteit is niet haar politiek. Haar politiek is niet haar cultuur. Haar cultuur is niet wie zij is. En dat geldt ook voor mij.

Cappuccino, anyone? Een goede kop koffie oordeelt niet, het verwarmt slechts.

*

 

Danny Schapendonk

 

Columnist, schrijver en levensgenieter.
In het dagelijks leven werkt ze bij de Hanze met internationale studenten en universiteiten. Tevens is ze daar ambassadeur van de werkgroep Diversiteit en Inclusie.

Reactie plaatsen

Reacties

Marlies
7 maanden geleden

Dat heb je weer kek geschreven schat!
Wil alles van je lezen .

Anita
7 maanden geleden

Goed geschreven Danny. Ga door 💪🏾😅