Ik hou tenminste tijd voor mezelf
Ik ben een bewuste weekendmoeder. In de volksmond ook wel ‘loedermoeder’ genoemd.
Dus denk ik erover om het naamplaatje op mijn brievenbus te vervangen door Danny Loedermoeder. Klinkt veel beter. Als dat niet duidelijk genoeg is zal ik het in hoofdletters op mijn voordeur kalken. Een brede kwast, een emmer witte verf en smeren maar. Waarom? Mijn keuze, mijn trots. Als ik die geuzennaam zie, zal ik even mijn rug rechten voordat ik naar binnen stap.
Daar waar een traditionele moeder een carrière maakte in zelfopoffering door het koken voor acht en het vegen van bijna zoveel billen, heb ik een bloeiende loopbaan in het weekendmoederschap. Hou ik tenminste tijd over voor mezelf.
Ik heb respect voor die heldinnen die zichzelf wegcijferen. De moedermoeders. Ik ken collega’s die hun 25-jarig huwelijksjubileum vieren door een extra gevulde koek in de broodtrommels te stoppen voordat ze naar hun baan vertrekken waar ze zich 18 uur per week uit de naad werken. Onder schooltijd, dat natuurlijk wel.
De moedermoeders blijven tot hun dood voor hun kroost zorgen. Ik las dat Meghan Markle’s dearest mommy bij haar en prins Harry intrekt om hen door ‘moeilijke tijden’ te helpen. Mijn oudste dochter woont op kamers. Als rechtgeaard loeder ken ik haar adres niet eens.
Mijn jongste heb ik alleen in het weekend. Doordeweeks moet ze het met haar vader doen, ze woont niet voor niks bij hem. De afstand is ruim 200 kilometer, ze kan niet voor ieder wissewasje bij me terecht. Dat weet ze.
Maar als ze mamatroost nodig heeft laat ik alles vallen en rij ik naar haar toe. We eten chocolade-ijs en kijken Notting Hill tot we janken. Van het lachen, natuurlijk. De “loedermoeder” is er zo nodig voor allebei haar meiden. Dat weten ze óók.
Afgezien daarvan hoor je mij niet over gemis, natte zakdoeken en snot op kinderfoto’s. Ik slaap prima. Teach by example. Kinderen moeten leren dat je voor jezelf mag kiezen.
Vrijdag haal ik mijn dochter weer op bij haar vader. Heerlijk.
En tot die tijd? Ook heerlijk.
*
Danny Schapendonk
Columnist, schrijver en levensgenieter.
In het dagelijks leven werkt ze bij de Hanze met internationale studenten en universiteiten. Tevens is ze daar ambassadeur van de werkgroep Diversiteit en Inclusie.
Reactie plaatsen
Reacties