Column | Ik ben kut

Of je dat leuk vindt of niet.

Hier ben ik. Wen er maar aan. Soms gewaardeerd, vaak genegeerd, maar altijd aanwezig. Een mysterie van schaamte en verwarring, zelden in de schijnwerpers zoals ik verdien.

Terwijl de lente zich aandient, hoor ik de nerveuze gedachten van ouders. De angstige kreten over de week van de Lentekriebels. "Help, ze gaan onze kinderen leren over seks!" Wat ze niet begrijpen, is dat er meer is dan ze zien. Meer dan ze durven te erkennen.
Want ook in kleuterklassen kom je me gewoon tegen, of je dat leuk vindt of niet. Maar dat mag niet benoemd worden. De kleuters mogen tijdens de week van de lentekriebels hun liefste knuffelbeest meenemen en vertellen waarom ze die zo lief vinden. Er wordt ze verteld dat ze de deur van de wc op slot moeten doen. Maar wie zal er voor mij opstaan om mijn verhaal te vertellen? Wie zal de angst wegnemen die me omringt, de schaamte die me verstikt?
In deze tijd brengen kinderen steeds meer tijd door met schermen en technologieën die de grenzen van hun begrip en veiligheid verleggen. Ze leren over digitale weerbaarheid, een vaardigheid die hen moet beschermen tegen de valkuilen van de digitale wereld. Mooi en nodig, maar wie gaat ze hun eigen lichaam leren kennen? De grenzen die ik vertegenwoordig? Waar is mijn respect?

En dan is er nog een beweging om mijn naam te veranderen, alsof een nieuwe titel mijn bestaan zou veranderen. Poenie, voorbibs, spleetje... Koosnaampjes zijn leuk, maar ik ben niet gemaakt om schattig te zijn, om weggestopt te worden achter euphemismen en taboes. Mijn naam is mijn kracht, een erfenis van trots en eeuwenlange geschiedenis die genegeerd wordt.
Mijn mannelijke tegenhanger krijgt tenminste nog stoere bijnamen. Maar even serieus. Nero? Tarzan? Of zelfs Superman? Wat wil je bewijzen? Nog los van het feit dat je dan als partner blijkbaar met twee mannen tegelijk het bed moet delen. Dat moet je wel trekken.

Ik ben er wel klaar mee. Ik ben de Vulva, en ik eis mijn plaats op in de wereld, zonder schaamte, zonder concessies. Ik ben hier om gehoord, gezien en gerespecteerd te worden. Want ik ben niet schattig, ik ben kut. En dat is helemaal oké.

*