Stoepsolidariteit
“Meneer, u tikt tegen mijn voeten aan”, zei ze geïrriteerd. Ik tikte vastberaden door: “Ik zie u niet, en u loopt op de blindegeleidelijn”. Struikelen over mensen die op die lijn lopen is voor mij gebruikelijk.
Plotseling beseffen ze dan: "Oh, wacht, ik ben hier niet alleen!" Klopt, sommigen hebben deze stroken echt nodig om veilig te navigeren zonder verstrikt te raken in de chaos van de straat.
Ik snap het, het lijkt verleidelijk. De blindegeleidelijn is vaak de meest rechte weg zonder obstakels. Maar laten we niet vergeten voor wie het bedoeld is: mensen met visuele beperkingen. Voor hen is de lijn essentieel om veilig door de stad te navigeren. Het vriendelijke verzoek is dus om niet zelf een obstakel te vormen.
Stel je voor dat je blind bent in een drukke straat, vertrouwend op die strook om je te leiden. En dat het dan voelt alsof je op een hindernisbaan beland bent.
Dagelijks geef ik mensen op deze lijn een duwtje. Een klein tikje tegen de enkels met mijn blindegeleidestok. Dit klinkt baldadig, maar het creëert bewustwording. Ik plan deze aanrakingen zodat ze zacht zijn. Nu vraag je je af hoe ik dit doe, want ik heb mijn visuele beperking nog niet genoemd.
Ik behoor tot de groep 'ernstig slechtziend', mijn zicht is ongeveer 5% tot 10%. Tot voor kort gebruikte ik geen blindegeleidestok, dacht dat ik met het onderscheiden van vage silhouetten veilig kon navigeren van A naar B. Maar het verwerken van die visuele prikkels was doodvermoeiend. Met de stok voel ik me nu veilig, zelfs op drukke plaatsen zoals Utrecht Centraal.
Laten we een pact sluiten, een pact van stoepsolidariteit. Laten we die blindegeleidelijn vrijhouden voor wie het nodig heeft. Nadenken voordat we klakkeloos op weg gaan. Je ziet die lijn toch? Je bent toch niet blind?
Het lijkt misschien alsof ik een ‘tikje’ onbeleefd ben met mijn blindegeleidestok, maar geloof me, het is slechts een liefdevol gebaar, bedoeld voor een stukje bewustwording.
*
Lowie van Eck
Lowie jaagt ondanks zijn visuele beperking zijn dromen achterna. Uitdagingen zoals een marathon lopen of de hoogste berg van Noord-Afrika beklimmen gaat hij niet uit de weg.
Toch ervaart hij moeilijkheden bij situaties die voor een ziende erg vanzelfsprekend zijn.
Reactie plaatsen
Reacties
Mooie column Lowie. Goed dat je zo aandacht vraagt voor een groep mensen die heel divers is maar één ding gemeen hebben, voor hun bewegingsvrijheid zijn ze afhankelijk van hulpmiddelen als een gidslijn om. zich onafhankelijk over straat te kunnen.
Door op de gidslijn te gaan staan ontneem je heen die vrijheid. Een zacht tikje om aandacht te krijgen voor jullie vrijheid, lijkt me een goede oplossing.
Ben benieuwd naar je volgende column
Mooi, duidelijk stukje, Lowie.
Het heeft mij in ieder geval bewuster gemaakt. Ik zie je! ⭐️
Wat een mooie tekst Loewie, super mooi geschreven
Dank je wel Lowie, goed om hier aandacht voor te vragen.
Ik heb dat zelfs van mijn mobiliteitsleraar zo geleerd want wat ik deed was op mijn restvisus mensen toch nog proberen te ontwijken hij heeft mij echt geleerd om zowat door mensen heen te lopen, zo van doe maar alsof je ze niet ziet want daar zit je maar 5 procent vanaf. confroterend in de tijd maar hij had wel gelijk. gelukkig ben ik redelijk stevig gebouwd waardoor ik zonder kleerscheuren iemand een bodycheck kan geven. Of mensen hiervan gaan leren weet ik niet maar het is wel uit mijn systeem.