Een nieuwe dag. Een dag waarop ik mezelf moet bewijzen
Het is 2024. Ik woon hier al zeventien jaar, maar de realiteit is nog steeds dezelfde. Een vrouw van kleur aan het hoofd van de VVD voor het eerst in de geschiedenis, betekent niet dat alles plotseling goed is. Het is een mooie stap, maar wat is er nou echt veranderd sinds het bloedbad in Sharpeville op 21 maart 1960?
Vierenzestig jaar na dato voel ik nog steeds dagelijks de scherpe randen van racisme. Het snijdt, het bijt, het laat wonden achter die nooit echt genezen. Het zit in de blikken die ik krijg, de woorden die worden uitgesproken, de kansen die me worden ontnomen. Nergens voel ik me veilig. Ik mis het vertrouwen in de politie, in de mensheid, het geloof dat de overheid mij eerlijk zal behandelen, ongeacht mijn afkomst.
Een paar jaar terug ontdekte ik dat ik op de FSV-lijst stond. Beschuldigd van een misdaad die ik niet had begaan, mijn naam besmeurd zonder enige reden. En hoewel ik mijn onschuld uiteindelijk kon bewijzen, blijft die smet van discriminatie aanwezig.
Telkens wanneer ik naar Rotterdam ga, voel ik de vernedering van preventief fouilleren. "Willekeurig", zeggen ze. Maar ik word al schuldig bevonden voordat ik ook maar een woord heb gezegd, veroordeeld op basis van mijn huidskleur. Ik vermijd Rotterdam al jaren.
Bij sollicitaties word ik afgewezen omdat ik er "niet representatief" uitzie. Ook al kom ik altijd keurig op tijd, in pak, met nette schoenen aan mijn voeten en een glanzende leren laptoptas over mijn schouder. Bedrijven menen dat mijn vaardigheden af te lezen zijn aan mijn kapsel, dat volgens hen niet "representatief" genoeg is, zelfs niet voor een functie in een laboratorium.
Vandaag, donderdag 21 maart, is de Internationale Dag tegen Racisme en Discriminatie. Een nieuwe dag. Een dag waarop ik mezelf moet bewijzen, niet alleen aan anderen, maar ook aan mezelf. Want hoezeer ik ook vecht, hoezeer ik ook hoop, het lijkt nooit genoeg te zijn. Maar ik geef niet op. Want als ik dat doe, winnen zij. En dat zal ik nooit laten gebeuren.
*
Kaneesha Akira Nadal
Kaneesha is een non-binair bi+ persoon met een afro Caribische achtergrond. Van jongs af aan was Kaneesha actief betrokken bij verschillende vrijwilligersorganisaties. De afgelopen jaren heeft Kaneesha vooral hun tijd besteed aan het versterken van bi-culturele LHBTI+ gemeenschappen, het ondersteunen van queer vluchtelingen en het verstrekken van voorlichting aan professionals en studenten via verschillende GSA-projecten.
Reactie plaatsen
Reacties