Column | Blind afgewezen

But hey! Have a wonderful day!

Iedereen heeft dromen. Dromen die ons uitdagen, die ons dwingen onze grenzen te verleggen, en die ons laten geloven dat niets onmogelijk is. Voor mij is het voltooien van een marathon en een ultramarathon slechts het begin. Mijn volgende uitdaging? Deelnemen aan een Iron Man. Een droom die verder gaat dan enkel fysieke kracht, maar ook gaat om doorzettingsvermogen en het overwinnen van obstakels. Hoe duidelijk kan een metafoor zijn?

Maar voordat ik me inschrijf voor zo'n groots sportevenement, stuur ik altijd een vriendelijk mailtje naar de organisatie. Een kleine geste, een verzoek om mee te denken, om rekening te houden met mijn visuele beperking en de noodzaak van een buddy. Een simpele vraag, dacht ik. Een verzoek om inclusie, om gelijke kansen.

Wat ik terugkreeg, sloeg me met verstomming. En dat is nogal wat, bovenop mijn visuele beperking. Een koude afwijzing, verpakt in veiligheidsargumenten en praktische excuses. Alsof mijn handicap een last was die te zwaar woog voor de andere deelnemers. Alsof mijn droom, mijn ambitie, moest wijken voor hun gemak.

"Hello Lowie,

Thank you for your message,

Unfortunately we cannot accommodate your request for safety reasons for you and the other participants.
Due to the difficulty of the Nice Ironman due to the difficulty on the course, elevation gain and number of athletes.

Have a wonderful day,

HENRI
Athlete Services Assistant South West Region"

Blind afgewezen. Teleurstelling en verbazing vechten om voorrang in mijn gedachten. Mijn sprookjesachtige illusie dat inclusie vanzelfsprekend is, is bruut verstoord. De Iron Man, een symbool van menselijke kracht en doorzettingsvermogen, blijkt een drempel te hebben die voor sommigen onoverkomelijk is.

Maar ik weiger me hierbij neer te leggen. Als zij niet willen meewerken, dan zullen we ons eigen evenement organiseren. Een evenement voor een goed doel, waarin we niet alleen onze eigen grenzen verleggen, maar ook die van anderen. Waar inclusie niet alleen een woord is, maar een belofte. Waar dromen geen grenzen kennen, en waar iedereen welkom is, ongeacht wie ze zijn of wat ze hebben.

*