En nu moet ik er zelf twee opvoeden
Deel 1/3
‘Dat klinkt heel naar nu ik een man aan de telefoon heb. Ik bedoel het niet persoonlijk.’
Aan het woord is Diane Engels die hulp nodig heeft voor haar dochter Anna.
‘Mijn biologische vader was voor mijn geboorte al uit beeld. Daarom leefden mijn moeder en ik de eerste drie jaar van mijn bestaan bij mijn oma in huis. Mijn moeders moeder.
Toen ging het al mis.
Daar woonde ook nog een ander familielid in huis. Een man. De sfeer was onvoorspelbaar, ik liep altijd op mijn tenen.
Op mijn derde kreeg ik mijn nieuwe papa, mijn stiefvader. Hij heeft mij opgevoed, hem zie ik als mijn vader.
Hij kon niet voorkomen dat ik een aantal ongewenste seksuele ervaring heb gehad met mannen. Altijd weer die mannen. Sorry, ik weet dat niet alle mannen zo zijn.
Op mijn vijftiende kreeg ik een relatie, met een man. We trouwden. Ook hij werd fysiek, politie erbij. Hij liet mij in de steek voor een ander.
Ik fantaseerde over mijn biologische vader. Wie zou hij zijn?
Op mijn negentiende heb ik hem ontmoet. Hij was verschrikkelijk lief en deed alles voor mij. Ik kon altijd bij hem terecht, voelde me extreem welkom.
Ik raakte aan hem gehecht. Ik hield van hem. Tot ik die liefde van de een op het andere moment niet meer kreeg. Ik wrong me in allerlei bochten, kroop voor hem om dat gevoel van gewenst zijn terug te krijgen. Ik wilde er toe doen. Maar die aandacht van het begin kwam nooit meer terug.
Toen ik een jaar of tweeëndertig was heb ik het contact verbroken. Een jaar of dertien heb ik hem van nabij mogen meemaken. Zo zie ik dat nog steeds.
Doorslaggevend voor het verbreken van het contact waren zijn gevoelens voor mij en dat hij aandrong op intiem contact. Tegenwoordig vraag ik me altijd af of iemand te vertrouwen is. Daar ben ik het meeste in beschadigd. Ik kan niet geloven dat iemand oprecht is.
Mijn twee jongens beginnen nu man te worden. Ik heb geen idee hoe ik ze daarbij moet helpen.’
*
Reactie plaatsen
Reacties
Help door te doneren voor Anna via https://gofund.me/899df8dd